د پروین ملال څو شعرونه
ښځې مکارې دي ماښام ویښیږې، را پاڅیږې د اسمان له څنډو سور بخن لمر، د شپې د ستورو، د نقریې زرې تلتک لاندې، او د آسمان د لاجوردې نالۍ په غیږ کې، د پاس اوچتو کنارو په بالښت سر ایږدی وږمه نمجنه او تبجنه ده غواړې د لمر د وروستۍ وړانګو، په ټکور باندې […]